ในส่วนขององค์ประกอบของการตีความนั้นไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร (2551, น. 15) ได้จำแนกไว้ 3 ประการสำคัญ คือ (1) สิ่งที่ถูกตีความซึ่งเน้นที่ตัวบท (Text) (2) กิจกรรมการตีความ และ (3) ผลการตีความซึ่งบันทึกไว้ในรูปตัวบท กล่าวเฉพาะในส่วนของกิจกรรมการตีความ กิจกรรมดังกล่าวก็คือการทำสิ่งที่ไม่คุ้นเคยหรือไม่เคยชินให้กลายเป็นสิ่งที่คุ้นเคยผ่านการสร้างความเข้าใจของผู้ตีความใน 3 ระดับ ได้แก่ ระดับการอธิบาย (Explanation) ระดับความเข้าใจ (Understanding) และระดับการผนวกรวม (Appropriation) (โปรดดูภาพประกอบ) (Ghasemi et al, 2011, p. 1623)
บรรณานุกรม
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2551). ภาษากับการเมือง/ความเป็นการเมือง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปอล ริเกอร์, เขียน, คงกฤช ไตรยวงค์, แปล. (2556). ชีวิตที่แสวงหาเรื่องเล่า (น. 75-94). เรื่องเล่า อัตลักษณ์ และความยุติธรรมในปรัชญาของปอล ริเกอร์. กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์ คบไฟ.
Ghasemi, A, Taghinejad, M, Kabiri, A, and Imani, M. (2011). Ricoeur’s Theory of Interpretation: A Method for Understanding Text (Course Text).
World Applied Sciences Journal, Vol. 15, No.11 (pp. 1623-29).
Ricoeur, Paul. (1991). Life in Quest of Narrative. On Paul Ricoeur: Narrative and
Interpretation. David Wood, ed. London: Routledge.